ΓΑΛΑΖΙΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΝΙ ΜΟΡΙΣΟΝ

ΓΑΛΑΖΙΑ ΜΑΤΙΑ

ΤΟΝΙ ΜΟΡΙΣΟΝ

ΝΕΦΕΛΗ

Πέρασε καιρός μέχρι να παραδεχτούμε, η αδελφή μου κι εγώ, πως ούτε ένα πράσινο φυλλαράκι δεν θα έβγαινε από τους σπόρους μας.
….
Τους είχα φυτέψει πολύ βαθιά. Ποτέ δε μας πέρασε η ιδέα πως η γη μπορεί να ήταν στείρα.
…..
Δεν υπάρχει τίποτ’ άλλο να πεις – παρά μόνο ν’ αναρωτηθείς γιατί. Όμως. Επειδή το γιατί είναι δύσκολο να το χειριστείς, δεν μπορείς παρά να καταφύγεις στο πως.
Σελ. 9-10

Οι μεγάλοι δεν μας μιλούν – μας δίνουν οδηγίες. Διατάζουν χωρίς να εξηγούν.
Σελ. 14

Υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο να σε πετάξουν έξω και να σε πετάξουν στο δρόμο. Αν σε πετάξουν έξω, πας κάπου αλλού. Αν βρεθείς στο δρόμο, δεν υπάρχει τόπος να πας. Η διάκριση ήταν λεπτή, αλλά καθοριστική.
Σελ. 22

Καιρό πριν, είχε περάσει απ’ το μυαλό της Πέκολα πως αν τα μάτια της –αυτά τα μάτια που άρπαζαν τις εικόνες και μάθαιναν τα τοπία- αν εκείνα τα μάτια της ήταν διαφορετικά, όμορφα δηλαδή, αυτή η ίδια θα ήταν διαφορετική.
Σελ.56

Όμορφα μάτια. Όμορφα γαλάζια μάτια. Μεγάλα γαλάζια όμορφα μάτια. Τρέχα, Τζιπ, τρέχα. Ο Τζιπ, τρέχει. Ο Τζιπ τρέχει, η Άλις τρέχει. Η Άλις έχει γαλάζια μάτια. Ο Τζέρυ έχει γαλάζια μάτια. Ο Τζέρυ τρέχει. Η Άλις τρέχει. Τρέχουν με τα γαλάζια μάτια τους. Τέσσερα γαλάζια μάτια. Τέσσερα όμορφα γαλάζια μάτια…..
…….
Σελίδα 56

Έγκλειστη καθώς ήταν στην πεποίθηση πως μόνο ένα θαύμα μπορούσε να την ανακουφίσει, δεν ήταν σε θέση, βέβαια, ν’ αναγνωρίσει την ομορφιά της. Έβλεπε μόνο ό,τι υπήρχε να δει: τα μάτια των άλλων ανθρώπων.
Σελ. 57

«Πώς γίνεται τι; Πώς γίνεται να’ χω αγόρι από το είκοσι εφτά; Γιατί εκείνη η χρονιά ήταν η τελευταία που φάνηκαν αγόρια στην πιάτσα. Από τότε σταμάτησαν. Οι άνθρωποι έχουν αρχίσει να γεννιούνται γέροι».
Σελ. 63

Τι πράγμα είναι η αγάπη; αναρωτιόταν. Τι κάνουν οι μεγάλοι όταν αγαπιούνται; Τρώνε ψάρια μαζί;
…
Σελ. 69

Δεν είχα ούτε μια γάτα να της μιλάω.
Σελ. 133

Ποιος της είπε πως ο αδελφός της ήταν φίλος της; Οι άνθρωποι δεν συμπαθιούνται μόνο και μόνο επειδή έτυχε να’ χουν την ίδια μάνα.
Σελ. 135

Σκεφτόταν πως το μοναχικός ήταν πολύ καλύτερο από το μόνος.
Σελ.173

«Τι μπορώ να κάνω για σένα παιδί μου;»
Στεκόταν εκεί, με τα χέρια διπλωμένα πάνω στο στομάχι της, με τη μικρή της κοιλίτσα να προεξέχει. «Ίσως. Ίσως να μπορείτε να το κάνετε αυτό για μένα».
«Να κάνω τι;»
«Δεν μπορώ πια να πάω σχολείο. Και σκέφτηκα πως εσείς ίσως μπορούσατε να με βοηθήσετε».
«Πώς να σε βοηθήσω; Πες μου. Μη φοβάσαι».
«Τα μάτια μου».
«Τι έχουν τα μάτια σου;»
«Τα θέλω γαλάζια».
Σελ. 200

Πες μου Κύριε, πώς μπόρεσες ν’ αφήσεις ένα παιδάκι τόσον καιρό σε τέτοια μοναξιά, ώστε να καταφέρει να βρει το δρόμο ως εδώ; Πώς μπόρεσες; Θρηνώ για σένα Κύριε. Και ακριβώς επειδή θρηνώ για σένα, έπρεπε να κάνω τη δουλειά σου εγώ αντί για Σένα.
Ξέρεις τι ήθελε; Γαλάζια μάτια. Καινούργια, γαλάζια μάτια, είπε. Σαν ν’ αγόραζε παπούτσια. «Θα ήθελα ένα ζευγάρι καινούργια γαλάζια μάτια». Πρέπει να σου τα ζητούσε πολύ καιρό και δεν της είχες απαντήσει.
Σελίδα 208

Τι; Τι να πούμε;
Να, για τα μάτια σου.
Α ναι. Τα μάτια μου. Τα γαλάζια μου μάτια. Άσε με να τα ξανακοιτάξω.
Δες πόσο όμορφα είναι.
Ναι. Κάθε φορά που τα κοιτάζω μου φαίνονται και πιο όμορφα.
Είναι τα ομορφότερα που έχω δει ποτέ.
Αλήθεια;
Ω, ναι.
Ομορφότερα κι από τον ουρανό;
Ω, ναι. Πολύ πιο όμορφα από τον ουρανό.
Σελ. 231

Κι αν τα μάτια μου δεν είναι όσο χρειάζεται γαλάζια;
Γαλάζια όσο χρειάζεται για τι;
Γαλάζια όσο χρειάζεται για … δεν ξερω. Γαλάζια όσο χρειάζεται για κάτι. Γαλάζια όσο χρειάζεται… για σένα!
Σελ. 233

Μη φεύγεις. Μη μ’ αφήνεις. Θα ξανάρθεις όταν τα αποκτήσω;
Όταν αποκτήσεις τι;
Τα πιο γαλάζια μάτια. Θα ξανάρθεις τότε;
Φυσικά θα ξανάρθω. Φεύγω για λίγο μόνο.
Μου το υπόσχεσαι;
Σίγουρα. Θα ξανάρθω. Ακριβώς μπροστά στα ίδια σου τα μάτια.
Σελ. 234