Συνήθως κατηγορούν εμάς τους Έλληνες, ότι δεν διαβάζουμε.
Όπως το πάρει κανείς...
Εγώ εδώ καιρό θέλω να γράψω τι μου είπε μια κυρία και μου έκανε μεγάλη εντύπωση, όχι γιατί δεν πίστευα τα όσα έλεγε, αλλά γιατί νόμιζα πως μόνο εγώ είχα αυτό το πρόβλημα.
Ήταν τέλος του καλοκαιριού, όταν κατοχύρωσα τα πνευματικά δικαιώματα από ένα μελλοντικό μου βιβλίο και μέσα σ' αυτά που έπρεπε να κάνω ήταν να ταχυδρομήσω ένα βιβλίο στον ίδιο μου τον εαυτό.
Πήγα λοιπόν στο Ταχυδρομείο και μια κυρία όταν είδε το ίδιο όνομα στον Παραλήπτη και στον Αποστολέα, μου χαμογέλασε κάπως ειρωνικά να το πω; πονηρά να το πω;
"Γιατί χαμογελάτε;" την ρώτησα.
"Τίποτα... Έτσι... Καλοτάξιδο!" μου είπε πάλι χαμογελαστά!
Εγώ νόμιζα πως με πέρασε για χαζή, και θέλησα να της εξηγήσω γιατί το στέλνω στον εαυτό μου.
"Ξέρετε... είναι ένα βιβλίο και έτσι κατοχυρώνω τα πνευματικά δικαιώματα, γι' αυτό γράφει πάλι το όνομά μου..."
"Ξέρω! Έχω ξαναδεί! Γι' αυτό σας είπα και Καλοτάξιδο!" έσπευσε να με καθησυχάσει εκείνη.
"Απ' το στόμα σας και στου Θεού τ' αυτί!" της είπα χαρούμενη. "Όταν με το καλό το εκδόσω, θα σας χαρίσω ένα! Ξέρω που θα σας βρω!"
"Θα μου χαρίσετε;" απόρησε εκείνη. "Χαρίζονται τα βιβλία; Εγώ γιατί τα πληρώνω ακριβά;"
Της εξήγησα την περίπτωσή μου...
"Βγάλ'τε το εσείς με το καλό και θα σας το πληρώσω. Έχω ξοδέψει λεφτά και λεφτά στα βιβλία! Μόνο που τελευταία ακρίβηναν πολύ και έχουν γίνει απλησίαστα. Περιμένω το δώρο των Χριστουγέννων να πάρω κάποια που μ' αρέσουν, απ' το καλοκαίρι!"
Συζητήσαμε κι άλλα. Με ρώτησε περισσότερα για μένα, της είπα κι εγώ τα δικά μου, και μέσα σε όλα μου είπε πως:
νόμιζε πως οι συγγραφείς τα έχουν οικονομίσει και έλυσαν το οικονομικό τους πρόβλημα, γι' αυτό και είναι ακριβά!
κουφάθηκε όταν της είπα πως εγώ τα εξέδιδα μόνη μου και τα χάριζα πραγματικά
γελάστηκε πολλές φορές και ξόδεψε άδικα τα λεφτά της σε πολυδιαφημησμένα βιβλία που δεν της άρεσαν καθόλου
και πως είναι σε δίλλημα τα Χριστούγεννα αν θα τα πάρει όλα αυτά τα βιβλία που ήθελε, ή θα τα διαθέσει για να πάρει κάτι σε ρούχο για τον εαυτό της
της αρέσει το διάβασμα, αλλά απ' την άλλη είναι πολυτέλεια στις μέρες μας!
Δεν είχε και κόσμο εκείνη την ώρα, μου έκανε εντύπωση πολύ η ειλικρίνεια της κυρίας και μάλιστα σε μια άγνωστη!
Πέρασαν μήνες από τότε και πολύ συχνά θυμάμαι τα λόγια της.
Ναι, είναι αλήθεια πως τα βιβλία την σημερινή εποχή είναι ακριβά.
Ναι, είναι πολυτέλεια, εφόσον δεν φτάνουν τα οικονομικά.
Ναι, εγώ που κάποτε ανάμεσα στο αν θα αγόραζα τα Χριστούγεννα καινούργιο παντελόνι ή βιβλίο, προτίμησα το βιβλίο, ναι, εγώ που δουλεύω (μπορώ δεν μπορώ) για να ανταπεξέλθω στις οικογενειακές υποχρεώσεις μου, θα το σκεφτώ πολύ, αν θα πάω αυτά τα Χριστούγεννα ν' αγοράσω βιβλία. Και έχω και μια λίστα βιβλίων φίλων, γνωστών, και πολυδιαφημισμένων άλλων συγγραφέων.
(Αφού πολλές φορές χαζεύω τις βιτρίνες και λέω από μέσα μου: "Αν μπορούσα να σας διαβάσω με την σκέψη μου, έτσι, σαν υπολογιστής, ή να τα ρούφαγα σαν μια δυνατή ηλεκτρική σκούπα ή σαν σφουγγάρι, μέσα σε μια νύχτα, θα σας διάβαζα όλα και θα σας έλεγα εγώ ποια είναι τα καλύτερα, αλλά, τι να σας κάνω; Θέλω δέκα ζωές και μια καλή ληστεία σε μια μεγάλη Τράπεζα!" Σκέψου, τι ο κύριος με τις γλαδιόλες, τι η Κατερίνα με μια αγκαλιά κυκλάμινα;)
Ναι, εγώ που γράφω κιόλας... και που ονειρεύομαι και το νέο μου βιβλίο!
Πόσο άλλαξα;
Θα μου πεις, άμα σ' αρέσει το διάβασμα, υπάρχουν και οι Βιβλιοθήκες!
Ναι, το είπα και στην κυρία αυτό (και δεν ρώτησα και το όνομά της!) κι εκείνη μου είπε πως δανείζεται συχνά, αλλά οι Βιβλιοθήκες δεν έχουν τα καινούργια.
Και λέω εγώ:
γιατί κύριοι συγγραφείς ή εκδοτικοί οίκοι, δεν στέλνετε βιβλία σας, τουλάχιστον στις Βιβλιοθήκες των μεγάλων πόλεων;
Είναι καλύτερα να μένουν στα αζήτητα και να πηγαίνουν στην πολτοποίηση;
Πόσο μεγάλο έξοδο είναι για σας;
Δεν ξέρετε ότι η καλύτερη διαφήμηση είναι το από στόμα σε στόμα;
Που θα το βρει ο φτωχός μεροκαματιάρης, ν' ανοίξει το μάτι του;
Ευτυχώς, υπάρχουν και τέτοιοι που θέλουν να ταξιδέψουν, για να ξεχάσουν τον πόνο τους.
Όσο για μένα, εγώ πήγα τώρα και στην άλλη κατηγορία, πέρα απ' το οικονομικό.
Επιλέγω τι θα διαβάσω και πότε θα το διαβάσω, γιατί θεωρώ πολύτιμο τον χρόνο της ζωής μου. Είμαι στα πενήντα, περνάω και τις φάσεις μου, έχω και πολλά άλλα ενδιαφέροντα, λίγος ο ελεύθερος χρόνος μου(κι αυτός κλεμμένος απ' τον ύπνο) κανείς δεν μου εγγυάται το αν θα υπάρχει αύριο και πόσο θα κρατήσει αυτό, οπότε, δικαιολογείστε με.
Μην ξοδεύετε λοιπόν τα λεφτά σας σε άλλου είδους διαφημήσεις, κύριοι εκδότες.
Ταίστε τις Βιβλιοθήκες της χώρας μας με βιβλία νέων συγγραφέων κι ο κόσμος τότε, ξέρει ποιο θα διαλέξει να διαβάσει!
Αυτά, για την ώρα. Το θέμα για μένα είναι, να θέλει ο άλλος να διαβάσει το βιβλίο του Τάδε συγγραφέα. Αλλιώς, είτε το πληρώσει, είτε του το χαρίσουν, άμα στολίζει μόνο την Βιβλιοθήκη του, για μένα είναι άχρηστο!
Εγώ πάντως, τα χαρίζω όλα, στην Βιβλιοθήκη του χωριού μου, μόλις τα διαβάσω. Και τα δίνω κι όπως είναι σημειωμένα, κι όταν με βρίσκουν βιβλιόφιλοι, μου κάνουν και ανάκριση για την τάδε σημείωση στο τάδε βιβλίο!
Τώρα, αυτά!
4:08
Υγ. Α, και κάτι άλλο για να μην επανέλθω στο θέμα βιβλίων, γνώρισα ένα μαγαζάτορα που έχει κλαμπάκι και μου είπε ότι έχει και δανειστική βιβλιοθήκη στο μαγαζί για τους πελάτες του! Όχι παίζουμε! Άμα σ' αρέσουν τα άτιμα τα γράμματα και σκουπιδιάρης να είσαι, θα διαβάσεις!
Δεν το είχα ξανακούσει! Φυσικά και του χάρισα βιβλία μου!
Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2009
Το blog της Πέρσας Κουμουτσή
Εδώ θα βρείτε το blog της Πέρσας Κουμουτσή.
Θα ενημερωθείτε για τα βιβλία της, για την κριτική του βιβλίου της Ιουστίνης και φυσικά και την ίδια!
Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2009
Μεγάλο Σχόλιο...
Μεγάλο Σχόλιο...
Ήταν ένα μεγάλο σχόλιο, που δεν χωρούσε πουθενά, γι' αυτό το ανεβάζω εδώ!
Αφορά την ανάρτηση της Ιουστίνης, εδώ!
Ιουστίνη μου, τι γίνεται εδώ; Με ξάφνιασες, τόσο στην ανάρτηση, όσο και στα σχόλια!
Θα με τρελάνετε, ρε παιδιά!
Ιουστίνη μου, δεν έκανα τίποτα, κορίτσι μου! Τις φωτογραφίες σας "έκλεψα", δικές σου και του Στράτου και τις έντυσα με ένα πολύ ωραίο τραγούδι! Τι το συζητάτε και με βάζετε στο ίδιο τσουβάλι με την Πέρσα; Έλεος!
Ξέρω ότι μ' αγαπάτε, κι ας με λέτε άτακτη κι ότι άλλο θέλετε, (ότι και να πείτε, μέσα θα είστε!) και πάμε στην ουσιώδη κριτική της Πέρσας. Μου έκανε εντύπωση που ενώ έζησε και σπούδασε στο Κάιρο, μπήκε πολύ βαθιά στην ιστορία σου, Ιουστίνη μου, λες και είχε ζήσει στην Ελλάδα, λες κι ήξερε από στερήσεις και φτώχεια!
Αυτά και μόνο τα λόγια της, φτάνουν:
«Η ιστορία της Ιουστίνης θα μπορούσε να είναι η ιστορία της κάθε γυναίκας πάνω στη γη, της γυναίκας που στερεύει ερωτικά και που ακρωτηριάζεται συναισθηματικά από τις κοινωνικές συνθήκες οι οποίες εξουσιάζουν τη ζωή της ως τον θάνατο- ίσως πάλι και αυτόβουλα για όλα τα παραπάνω. Της γυναίκας που υποτάσσεται χωρίς αντίσταση στους απαράβατους κανόνες της ηθικής αλλά και της προκατάληψης οι οποίοι διέπουν τις ζωές των ανθρώπων στις μικρές κλειστές κοινωνίες ακόμα και σήμερα και πολύ συχνότερα στις ανατολίτικες κοινωνίες».
Όσο και να μορφωθείς, όσο και να διαβάσεις, αυτά τα λόγια δεν τα γράφεις εύκολα και πολύ περισσότερο, δεν τα πιάνεις εύκολα στην έννοια τους, παρά μόνο αν έχεις εμπειρίες ζωής. Γι’ αυτό την συγχαίρω!
Συμφωνώ απόλυτα μαζί της! Αυτή η ιστορία θα μπορούσε να ήταν της κάθε γυναίκας στη γη! Γι’ αυτό αγαπήθηκε τόσο πολύ απ’ το ξεκίνημά του αυτό το βιβλίο σου, Ιουστίνη μου! Γιατί κάπου εκεί μέσα, πολλές γυναίκες, βρήκαν εικόνες απ’ την δική τους ζωή, ή των μανάδων τους. Εγώ, ας πούμε, θυμόμουνα σκηνές, σύγκρινα με την μάννα… έβλεπα αντιθέσεις, ομοιότητες, κ.λ.π. Γι’ αυτό το βιβλίο σου θα μπορούσα να είχα γράψει σελίδες ολόκληρες, αλλά το απέφυγα, γιατί δεν το έχω ξανακάνει σε κανένα βιβλίο και θα ήταν άδικο για τους άλλους συγγραφείς. Ήταν γιατί με πόνεσες εκεί που πονάω… και μου θύμισες πολύ την μάννα κ.λ.π.
Με τη ευκαιρία όμως, μιας και επεκτάθηκα τόσο πολύ, μου έκανε εντύπωση και το δικό σου πάθιασμα μ’ αυτή την ιστορία κι εκεί σε συγχαίρω και σένα! Μπήκες πραγματικά πολύ μέσα στην ουσία της ιστορίας, λες και ήσουνα η ίδια και μάνα και κόρη, αν και μερικές φορές νευρίαζα με την λογοτεχνία σας και τις ωραίες περιγραφές, και έλεγα από μέσα μου: «Ιουστίνη μου, προχώρα στο ψαχνό, κι άσε τα τοπία»! (Γι’ αυτό εγώ δεν θα γράψω ποτέ μου λογοτεχνικά! Ή που το’ χεις ή που δεν το’ χεις!)
Να μην σας ζαλίσω όμως! Σας συγχαίρω και τις δυο! Εύχομαι και στις δυο σας, Υγεία και Καλή επιτυχία στα πνευματικά σας παιδιά και να γίνεται πολύτεκνες!
Υγ. (μεγάλο)
Την Πέρσα έτυχε να την γνωρίσω πριν τρία χρόνια, μαζί με την Ελένη Γκίκα. Ήταν στην βιβλιοπαρουσίαση του πρώτου της βιβλίου «Δυτικά του Νείλου» που το παρουσίαζε η Ελένη και μάλιστα το είχε αφιερωμένο η Πέρσα, σ' εκείνη! Για την Ελένη ξέρετε όλοι πως νιώθω και απόδειξη είναι το "διότι", οπότε, δεν το συζητάμε! Με την Πέρσα χαθήκαμε, γιατί εκείνη δεν ασχολήθηκε με το ίντερνετ. Απ' την πρώτη στιγμή όμως, μου έκανε μεγάλη εντύπωση η καλωσύνη της να με δεχθεί στην παρέα της, λες και με ήξερε χρόνια, να με κεράσει, να είναι γλυκιά, ζεστή και φιλικότατη.
Φυσικά πήρα το βιβλίο της, τότε, μ' άρεσε πολύ η γραφή της, με συγκίνησε πολύ η ιστορία της, (κι εκείνη την γέφυρα, ακόμα την θυμάμαι), το παρουσίασα στο κυκλάμινο και φυσικά εκείνη το έμαθε και μ' ευχαρίστησε!
Ήθελα να πω, πως, όντως η Πέρσα είναι μια πολύ σεμνή κοπέλα και πολύ καλή συγγραφέας και μεταφράστρια, απ’ ότι λένε! Αν και δεν διαβάζω βιβλίο δεύτερη φορά, το βιβλίο της θα το ξαναδιάβαζα ευχαρίστως, για να θυμηθώ λεπτομέρειες που έχω ξεχάσει με το πέρασμα του χρόνου. Το έχω χαρίσει όμως στην βιβλιοθήκη του χωριού μου, μαζί με τα δικά σου και ήδη με περιμένουν πολλά βιβλία αδιάβαστα στη στοίβα, γι' αυτό, πάμε τώρα στα καινούργια!
Μ’ αυτά τα πολλά (λίγα;) ήθελα να πω, πως είναι κι ένας πολύ ωραίος Άνθρωπος!
Σάββατο 21 Νοεμβρίου 2009
ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
|
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
