ΜΕ ΛΕΝΕ ΜΟΙΡΑΧΡΗΣΤΟΣ ΦΑΣΟΥΛΑΣ
ΜΙΝΩΑΣ
«Δεν είμαι εγωιστής και το ξέρεις» δήλωσα. «Αυτό όμως που έκανε η Λουίζα ήταν αυθαιρεσία! Αν ήθελα να δημοσιευτούν τα ποιήματά μου, θα φρόντιζα να το κάνω εγώ ο ίδιος».
«Γιατί δεν θέλεις να δημοσιευτούν;»
«Γιατί… γιατί… γιατί έτσι!»
«Αυτό δεν είναι απάντηση ενήλικου ανθγώπου».
«Δεν τα γράφω για όλο τον κόσμο, να γιατί! Τα γράφω για μένα!»
«Όλοι οι συγγαφείς για τον εαυτό τους γάφουν πγώτα. Αλλά μετά τα μοιγάζονται με όλο τον κόσμο. Κι εσύ γάφεις τόσο ωγαία».
Σελίδα 136
«Κοίτα, αν ο άντρας είναι ξύπνιος, φροντίζει ώστε η γυναίκα του να μη το μάθει ποτέ. Εμείς οι γυναίκες, Σταύρο, είμαστε σαν το ποινικό σύστημα. Όλοι είναι αθώοι μέχρι αποδείξεως του εναντίου. Μπορεί να ξέρουμε ότι ο κατηγορούμενος είναι ένοχος μέχρι τα μπούνια, αλλά, αν δεν έχουμε χειροπιαστές αποδείξεις, βολευόμαστε στην αυταπάτη μας. Προτιμάμε συνειδητά να ζούμε στον κόσμο μας παρά να ψάξουμε να βρούμε τις αποδείξεις».
Σελίδα 151
Καταστρώνεις εσύ τα σχέδιά σου, κανονίζεις τα πάντα μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια, αλλά λογαριάζεις χωρίς τις μοίρες των άλλων. Υπάρχει ξέρεις, μεγάλος ανταγωνισμός εδώ πάνω, θεμιτός και αθέμιτος. Μπορεί να σου ‘ρθει από κει που δεν το περιμένεις, όσο κι αν νομίζεις ότι έχεις κάνει την τέλεια προετοιμασία.
Σελίδα 256
Και τώρα ξαφνικά πέρασες στην αντίπερα όχθη. Δίνεις, δίνεις, δίνεις… Δίνεις στους άλλους αυτά που ποτέ δεν είχες δώσει στον ίδιο σου τον εαυτό. Κι άλλοτε έδινες στους άλλους, αλλά μόνο επειδή σου έδιναν κι εκείνοι. Αλλά η ζωή, Σταύρο μου, δεν είναι μόνο δούναι και λαβείν. Δεν κρύβεται μέσα στο πάρε δώσε η ευτυχία, η γαλήνη. Το ‘χε πει και κάποιος αρχαίος, απ’ αυτούς που σ’ αρέσουν, ο Πυθαγόρας, νομίζω. Την ευτυχία δε χρειάζεται να ψάξεις να τη βρεις. Κρύβεται μέσα σου…
Κάποιοι δεν την ανακαλύπτουν ποτέ. Κάποιοι άλλοι την ανακαλύπτουν κάποια στιγμή, έστω και αργά…
Σελίδα 349
Έλεγε μέσα του το γνωστό: οι ζωντανοί με τους ζωντανούς κι οι πεθαμένοι με τους πεθαμένους. Εντάξει, ανθρώπινο είναι οι πεθαμένοι να στοιχειώνουν πού και πού τα μυαλά των ζωντανών. Τα μυαλά τους ναι, τη ζωή τους όμως όχι.
Σελίδα 376
Το μπλογκ του Χρήστου Φασούλα:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου