Ο χορός της ζωής Ζωρζ Σαρή

Ο χορός της ζωής

Ζωρζ Σαρή

ΠΑΤΑΚΗ

Λοιπόν, στο πρώτο γράμμα, θ’ αρχίσει από το χτες της, το τόσο κοντινό, το τόσο κιόλας μακρινό.
Σελίδα 10

Μπορεί να διαφωνείτε, δικαίωμά σας, όμως, ή με δέχεστε με τα «πιστεύω» μου ή διώξτε με, δεν καταδέχομαι να σας πω ψέματα για να κερδίσω την εύνοιά σας…
Σελίδα 51

Ο κανονισμός κανονισμός, όμως ο θάνατος του άλλου δεν αντέχεται όταν είναι στο χέρι σου να τον αποτρέψεις…
Σελίδα 55

«Η αρχή είναι πάντα δύσκολη, σκαλοπάτι σκαλοπάτι ώσπου ν’ ανεβείς. Το θέατρο δεν προσφέρεται, κατακτιέται με πολλή δουλειά, πόνο και πίκρες…»
Σελίδα 56

Τούτη τη στιγμή, Τόνια μου, θολώνουν τα γράμματα από τα δάκρυά μου. Με ανακουφίζουν. Αλίμονο σ’ αυτούς που δεν μπορούν να κλάψουν.
Σελίδα 71

Έπιασα φιλίες με μια καταπληκτική κοπέλα, την Ειρήνη ντε Μελβίλ, Ελληνίδα, και τις προάλλες μου είπε, έτσι ξαφνικά: «Καταβροχθίζεις τη ζωή σαν πεινασμένη λύκαινα, δεν περιμένεις καν να χωνέψεις, να πάρεις μια ανάσα, άραγε προλαβαίνεις να συνειδητοποιήσεις τη γεύση της;»
Σελίδα 110

Ε λοιπόν, Τόνια μου, οι φόβοι μου με σπρώχνουν μπροστά, τρέχω να προλάβω τη ζωή κι όχι να την καταβροχθίσω, εκείνη με καταβροχθίζει. Είναι φορές που οι μέρες μου με πληγώνουν, πονάω και τις νύχτες, κλεισμένη στο δωμάτιό μου, μακριά από ξένα μάτια, κλαίω. Το πρωί, όταν ξυπνάω, ξαναπιάνω τον ταύρο από τα κέρατα κι ορμώ στη μάχη. Θέλω τόσο πολύ να σκαρφαλώσω σε μια κορυφή, να γίνω σημαντική.
Σελίδα 111

Άκουγα, σώπαινα, μέσα μου κόχλαζα, αδερφή μου.
Σελίδα 126

Το ψέμα θα μείωνε την αγάπη μας.
Σελίδα 209

Οι αναμνήσεις ξεπηδούν από μέσα μου, στα όνειρά μου, στο ξύπνο μου, και με ταράζουν.
Σελίδα 222

Μας έλεγε συχνά: «Όσο μεγαλύτερος είναι ο ορίζοντάς μας τόσο πιο ελεύθεροι είμαστε».
Σελίδα 223

Καθισμένη στην πολυθρόνα μου, διαβάζω και το μυαλό μου ξεφεύγει από τις αράδες του κειμένου. Τρέχει προς τα πίσω, θυμάται…
….. Κλείνω τα μάτια. Σαν ίσκιοι οι αναμνήσεις πλησιάζουν γοργά… Απρόσμενος τρελός χορός. Είναι ο χορός της ζωής.
Σελίδα 241