ΔΙΔΩ ΣΩΤΗΡΙΟΥ
Οι στρατιώτες κοίταζαν τους κρεμασμένους δίχως να παίρνουνε τα πρόσωπά τους καμιάν έκφραση. Οι κρεμάλες, οι χαλκάδες στο λαιμό, τα βασανιστήρια, τίποτα δεν ήταν ικανό να συγκρατήσει τη λιποταξία. Η λιποταξία ήταν ένας πόλεμος στον πόλεμο. Θέλανε οι άνθρωποι να ξεκόψουνε απ’ το μπουλούκι που βάδιζε στο χαμό, ν’ αναλάβουνε μονάχοι την ευθύνη για τ’ άτομό τους.
Σελ. 129
Ο Αλή νταής δε μας ζόριζε ποτέ. Ήταν αγαθός άνθρωπος.
….. Ο Αλή νταής έλεγε όλο ταπεινοσύνη και σπαραγμό:
-Αλλάχ! Αν το χέρι μου αδίκησε άνθρωπο, κόφ’ το! Αν το μάτι μου πονηρεύτηκε, βγάλ’ το! Αν η καρδιά μου φθόνησε, ξερίζωσέ την…
Σελ.140
Μόλις βρεθήκαμε στη μισοσκότεινη υγρή κατακόμβη, που είχε για είσοδο έναν οικογενειακό τάφο, είδαμε πολύν κόσμο γονατισμένο να προσεύχεται σιγανά. Κανείς δε μιλούσε, κανείς δεν ανάσαινε. Μας κάνανε λίγη θέση να σταθούμε. Το μωρό μας βογγούσε πονεμένα και σε λίγο άρχισε να κλαίει δυνατά. Η μάνα μου το κουνούσε, του ‘δωκε να πιπιλά το άδειο στήθος της, του φιλούσε τα ματάκια, το μέτωπο, τα μαλλιά……
………… Ύστερα ακούστηκε μια σιγανή βραχνή φωνή: «Πνίξτε το, μωρέ! Πνίξτε το ογλήγορα! Τι περιμένετε;»
Σελ.158
Αν ανοίξτε μια οποιαδήποτε ιστορία θα διαβάσετε λίγες στεγνές αράδες «δια τας σφαγάς και τους διωγμούς των Αρμενίων κατά τον πρώτον Παγκόσμιον πόλεμον». ……..
……… Μην παραμελήσετε να ψάξτε και για τους αίτιους, γιατί αυτό το σημείο είναι πάντα μπερδεμένο. Υπεύθυνοι δεν είναι μονάχα οι Τούρκοι.
Σελ. 160
Σελ. 129
Ο Αλή νταής δε μας ζόριζε ποτέ. Ήταν αγαθός άνθρωπος.
….. Ο Αλή νταής έλεγε όλο ταπεινοσύνη και σπαραγμό:
-Αλλάχ! Αν το χέρι μου αδίκησε άνθρωπο, κόφ’ το! Αν το μάτι μου πονηρεύτηκε, βγάλ’ το! Αν η καρδιά μου φθόνησε, ξερίζωσέ την…
Σελ.140
Μόλις βρεθήκαμε στη μισοσκότεινη υγρή κατακόμβη, που είχε για είσοδο έναν οικογενειακό τάφο, είδαμε πολύν κόσμο γονατισμένο να προσεύχεται σιγανά. Κανείς δε μιλούσε, κανείς δεν ανάσαινε. Μας κάνανε λίγη θέση να σταθούμε. Το μωρό μας βογγούσε πονεμένα και σε λίγο άρχισε να κλαίει δυνατά. Η μάνα μου το κουνούσε, του ‘δωκε να πιπιλά το άδειο στήθος της, του φιλούσε τα ματάκια, το μέτωπο, τα μαλλιά……
………… Ύστερα ακούστηκε μια σιγανή βραχνή φωνή: «Πνίξτε το, μωρέ! Πνίξτε το ογλήγορα! Τι περιμένετε;»
Σελ.158
Αν ανοίξτε μια οποιαδήποτε ιστορία θα διαβάσετε λίγες στεγνές αράδες «δια τας σφαγάς και τους διωγμούς των Αρμενίων κατά τον πρώτον Παγκόσμιον πόλεμον». ……..
……… Μην παραμελήσετε να ψάξτε και για τους αίτιους, γιατί αυτό το σημείο είναι πάντα μπερδεμένο. Υπεύθυνοι δεν είναι μονάχα οι Τούρκοι.
Σελ. 160
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου