Αναμνήσεις μιας γκέισας ΑΡΘΟΥΡ ΓΚΟΛΝΤΕΝ (2)

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΜΙΑΣ ΓΚΕΪΣΑΣ

ΑRTHUR GOLDEN

ΛΙΒΑΝΗΣ

ΤΟΜΟΣ Β΄

(Προσφορά Ελεύθερου Τύπου)

Η θλίψη είναι το πιο παράξενο πράγμα. Είμαστε τόσο ανίσχυροι μπροστά της. Μοιάζει με παράθυρο, που ανοίγει με τη δική του θέληση. Και τότε το δωμάτιο παγώνει κι εμείς το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να τρέμουμε. Αλλά ανοίγει όλο και λιγότερο κάθε φορά, όλο και λιγότερο. Ώσπου έρχεται μια μέρα που αναρωτιόμαστε τα απέγινε εκείνο το παράθυρο.
Σελίδα 441

Αυτή η προαγωγή ονομάζεται «αλλαγή γιακά», γιατί μια μαθητευόμενη φορά πάντοτε κόκκινο γιακά, ενώ μια γκέισα λευκό. Αν και, όταν δείτε μια μαθητευόμενη και μια γκέισα πλάι πλάι, το τελευταίο που θα προσέξετε θα είναι ο γιακάς τους. Η μαθητευόμενη, με τα μακριά μανίκια και το πολυφορτωμένο όμπι, θα σας φανεί σαν ιαπωνική κούκλα, ενώ η γκέισα, στη σχετική απλότητά της, θα σας δώσει την εντύπωση μιας πραγματικής γυναίκας.
Σελίδα 500

Απ’ όταν μετακόμισα στη Νέα Υόρκη, έμαθα τι σημαίνει, για τους περισσότερους ανθρώπους της Δύσης, η λέξη «γκέισα». Κάθε φορά που είμαι καλεσμένη σε ένα κομψό πάρτι, με συστήνουν σε κάποια νεαρή γυναίκα, με εντυπωσιακά ρούχα και βαρύτιμα κοσμήματα. Όταν εκείνη ακούσει ότι κάποτε ήμουν γκέισα στην Γκιόν, χαμογελά αμήχανα και φαίνεται να μην ξέρει τι να πει. Και τότε το βάρος της συζήτησης πέφτει στον άντρα ή στη γυναίκα που μας σύστησε – γιατί ποτέ δεν έμαθα τη πραγματικά τη γλώσσα σας, παρ’ όλα τα χρόνια που βρίσκομαι εδώ. Εν τω μεταξύ, βέβαια, η νεαρή γυναίκα σκέφτεται: Θεέ μου… μιλώ με μια πόρνη… Ένα λεπτό αργότερα έρχεται να τη σώσει ο συνοδός της, ένας πλούσιος άντρας, καμιά τριανταριά χρόνια μεγαλύτερός της. Λοιπόν, συχνά αναρωτιέμαι γιατί δεν μπορεί να καταλάβει πόσα κοινά έχουμε. Τη συντηρούν κι εκείνη, όπως, κάποτε, κι εμένα.
Σελίδα 501

Ποτέ πριν δεν είχα την ευκαιρία να σκεφτώ πως ήμουν πιο τυχερή από άλλους, τώρα, όμως το σκεφτόμουν συχνά. Μολονότι πρέπει να πω ότι χρειάστηκε να ζήσω αρκετό καιρό σ’ αυτή την κατάσταση ευδαιμονίας και πληρότητας, προτού κοιτάξω πίσω και παραδεχτώ πόσο στερημένη ήταν η προηγούμενη ζωή μου. Γι’ αυτό άλλωστε, και μπόρεσα να σας πω την ιστορία μου. Για να μπορείς να μιλήσεις για τον πόνο, θα πρέπει να ‘χεις πάψει να τον νιώθεις.
Σελίδα 715