Καλύτερα τύψεις παρά απωθημένα
ΝΙΚΟΣ Χ. ΛΑΓΚΑΔΙΝΟΣ
ΑΓΚΥΡΑ
Έπιασε το κοντρόλ και δυνάμωσε την τηλεόραση, η οποία έπαιζε συνέχεια αλλά ήταν πατημένο το κουμπί της «σιγής». Έκανε το ζάμπινγκ. Διάφοροι ξεχασμένοι μαλάκες σε κάνα δυο κανάλια μιλούσαν. Λέγανε, λέγανε, μιλούσαν όλοι μαζί, ο δημοσιογράφος μάταια προσπαθούσε να βάλλει τάξη – είναι γνωστό, όμως, ότι τα κανάλια γουστάρουν τον τζερτζελέ κι αφήνουν επίτηδες τους καλεσμένους να μιλάνε όλοι μαζί, να φωνάζουν, να βρίζουν, να χειρονομούν. Θέλουν θέαμα, δεν θέλουν ουσία…
Σελίδα 37
Εκατοντάδες σελίδες τετραδίων έχω γεμίσει με γραφτά μου όταν βρισκόμουνα σε διακοπές, αλλά και σε περιόδους συναισθηματικών εξάρσεων. Δεν έχω καταλάβει ακόμη αν αυτό οφειλόταν σε μια βαθύτερη επιθυμία μου να γίνω συγγραφέας, ή αν απλώς αποζητούσα κάποιον συνομιλητή, αφού οι παρέες μου πάντοτε ήταν λιγοστές και άκρως επιλεκτικές ή, αν ακούσουμε τον Γκράχαμ Γκριν, το γράψιμο ήταν για μένα μάλλον μια μορφή θεραπείας!
Αυτό το τελευταίο, έτσι όπως το ψιλοκοσκινίζω τώρα, ήταν και το πιθανότερο. Εξηγείται και από το γεγονός ότι ουδέποτε κατέφυγα σ’ εκείνα τα χειρόγραφα για να τα ξανακοιτάξω, να τα καλλωπίσω και αφού τους δώσω την πρέπουσα συγγραφική πινελιά, να τα εκδώσω.
Μα θα μου πείτε, έτσι γίνατε συγγραφέας; Ας γελάσω! Κι ο Ζαν Πολ Σαρτρ πώς έγινε; Από μικρός έγραφε ιστοριούλες, και μάλιστα για προσωπική του ευχαρίστηση.
…………….
Κάπως παράξενα νιώθω που προσπαθώ να δώσω εξηγήσεις. Ίσως και να πρέπει. Το σκέφτομαι σαν οφειλή στον αναγνώστη που θα διαβάσει ψάχνοντας να βρει αναλογίες στην προσωπική του ιστορία.
Σελίδα 56-57
Όταν σταματούσε να μιλάει, έπιανε το κινητό κι άρχιζε να γράφει μηνύματα στην Πανδώρα:
«Να ‘ταν η ψυχή μου σαν τη θάλασσα κι εσύ γοργόνα να κολυμπάς και να με ψάχνεις….»
Σελίδα 62
Ούτε αυτό περίμενε από την Αφροδίτη, τη θεία γυναίκα που ο ίδιος μάλλον είχε δημιουργήσει. Ήταν η «θεία γυναίκα» άραγε, ή μια απελπισμένη αναζήτηση της θείας γυναίκας; Γιατί, δεν μπορεί να μην είχε παρατηρήσει όλα τα χαρακτηριστικά της Αφροδίτης, η οποία ήταν μια γυναίκα σαν όλες τις γυναίκες του κόσμου. Ο Γρηγόρης έκανε πολλές αφαιρέσεις δίχως να το καταλαβαίνει κι έβλεπε μια γυναίκα όπως μάλλον θα την ήθελε. Κατάφερνε να μικραίνει μέχρις εξαφανίσεως κάποια αρνητικά της και μεγέθυνε άλλα χαρακτηριστικά που άρεσαν στον ίδιο. Η Αφροδίτη, ωστόσο, ήταν αμέτοχη σ’ αυτή τη διαδικασία.
Σελίδα 97
Θέλουμε να βάζουμε κάποια όρια στη ζωή μας και μετά να σημαδεύουμε τη νέα μας –κάθε φορά- αφετηρία για μια νέα ζωή. Κανείς δε θέλει να μείνει στα… ίδια! Όλοι νιώθουν πάντα πως πρέπει να φύγουν από ‘κει που βρίσκονται, ν’ αλλάξουν γραφείο και δουλειά, γυναίκα και σπίτι, γειτονιά και πόλη, συνήθειες και παρέες. Καμιά φορά ακούς να λένε πως θέλουν ν’ αλλάξουν και χώρα! Είναι οι πιο ριζοσπαστικοί των αλλαγών.
Σελίδα 111
«Πρέπει να σου πω ότι υπάρχει μια σύγχυση για τον ελεύθερο χρόνο. Ελεύθερος χρόνος δεν σημαίνει ότι πρέπει να σκοτώνουμε τον καιρό μας χωρίς να κάνουμε τίποτε. Ξέρεις ότι πολλοί άνθρωποι για τις ελεύθερες ώρες βρίσκουν δεύτερη δουλειά, ή κάθονται με τις ώρες στην τηλεόραση. Χρειάζεται μια ισορροπία. Και είναι δύσκολο για τον καθένα να βάλει μια τάξη…»
Σελίδα 195
Ένα είναι βέβαιο: ότι μια ζωή παλεύουμε να μάθουμε τον διπλανό, τον φίλο, τον σύντροφο, τον συνεργάτη, την γκόμενα… Τελικά, μας μένει η απορία, με ποιον μιλούσαμε ή με ποιον κάναμε παρέα ή με ποια είμαστε ερωτευμένοι!
Ωστόσο, είναι κάποια πρόσωπα που καταφέρνουν να πείσουν όλους τους άλλους για μια συγκεκριμένη εικόνα. Η μάσκα, που έχουν σχεδιάσει με επιμέλεια, και που φοράνε, κολλάει άπαξ διά παντός πάνω τους.
Σελίδα 203-204
ΕΥΡΥΔΙΚΗ: Χτες το βράδυ, όμως, όταν έμπαινες σ’ αυτήν την κάμαρα ήσουν πολύ φοβισμένος!
ΟΡΦΕΑΣ: Χτες δεν ήμαστε πιο δυνατοί απ’ όλον τον κόσμο! Τώρα, γνωριζόμαστε, τουλάχιστον… Ξέρουμε πως είναι η ανάσα μας, όταν κοιμόμαστε! Τι ήχο κάνει το γέλιο μας! Τώρα έχουμε κοινές αναμνήσεις για να μας προστατεύουν…
ΕΥΡΥΔΙΚΗ: Ένα ολόκληρο βράδυ, μια ολόκληρη νύχτα, μιαν ολόκληρη μέρα – τι πλούσιοι που είμαστε!...
Σελίδα 207
(απόσπασμα από το έργο του Ανούιγ β΄πράξη)
Περισσότερα στο μπλογκ του:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου