ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΕ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ... ΔΗΜΗΤΡΑ ΠΑΠΑΔΗΜΑ

ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΕ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ ΑΦΟΥ ΔΕ ΜΠΟΡΩ ΝΑ Σ΄ ΕΧΩ

ΔΗΜΗΤΡΑ ΠΑΠΑΔΗΜΑ

Α. Α. ΛΙΒΑΝΗ

«Η γυναίκα δεν είναι ανάγκη να είναι ωραία για να είναι γυναίκα», ψιθύρισε, χάνοντας την επαφή του με το περιβάλλον.
Σελίδα 13

«Αποφεύγω ν’ ακούω μουσική. Γδέρνει την ψυχή η μουσική», της είπε.
Σελίδα 25

Χωρίς να το περιμένεις αρχίζουν όλα. Χωρίς να το περιμένεις χάνονται όλα.
Σελίδα 30

Τ’ άφησε όλα μισά, ακόμα και τη σκέψη της, και βγήκε στο δρόμο να τον συναντήσει. Ολόκληρη, με παρελθόν, παρόν κι άγνωστο μέλλον, τυλιγμένη σ’ ένα χοντρό παλτό. Άχρηστο. Σελίδα 44

«Αγαπάει ως το θάνατο».
«Θα ήθελε να αγαπούσε ως το θάνατο».
«Και ν’ αγαπηθεί».
«Έτσι θα έμενε ζωντανή».
«Τρομάζει».
«Δεν αγαπήθηκα ποτέ ως το θάνατο».
«Πίστεψα πως ένιωσα αγάπη ως το θάνατο. Μα δεν ήμουν πιστευτή».
«Πέρασα δίπλα απ’ το θάνατο ενώ ζούσα…»
Σελίδα 86-87

«Υπάρχουν αισθήματα που δε χαρακτηρίζονται».
«Πρόσωπα που δεν προσφέρονται για ανάλυση».
«Υπάρχουν σκιές που παραμένουν σκιές δίπλα σε σκιές».
Σελίδα 104

«Βλέπω τον εαυτό μου σ’ όλους τους ρόλους».
«Τους έχω παίξει όλους τους ρόλους».
«Τώρα συνειδητοποιώ».
«Είμαστε όλοι τόσο μα τόσο φριχτά ίδιοι».
«Ηθοποιοί και θεατές. Ναι!»
«Μια καινούργια μέρα ξημέρωσε».
«Συνέχεια της προηγούμενης».
Ένα σκοινί όλο κόμπους».
Σελίδα 110

«Δεν είμαι θύμα ούτε φυλακισμένη. Αυτή είναι η ζωή μου, έστω κι αν δεν είναι λαμπερή. Κι όσο για τα φαντάσματα σαν κι εσένα, που μένουν στο σκοτάδι να κοιτάνε, τα έχω βαρεθεί. Μ’ έχουν κουράσει.»
Σελίδα 122