Ο Αλχημιστής Paulo Coelho

Σελίδα 145:
Τα αγόρι όμως σκεφτόταν το θησαυρό του. Όσο πιο πολύ πλησίαζε στο όνειρό του, τόσο πιο δύσκολα γίνονταν τα πράγματα. Δεν υπήρχε πια αυτό που ο γέρος βασιλιάς είχε αποκαλέσει «τύχη του πρωτάρη». Τώρα, πια το ήξερε, αντιμετώπιζε τη δοκιμασία της επιμονής και του θάρρους όσων ψάχνουν για τον Προσωπικό τους Μύθο. Γι΄αυτό, δεν έπρεπε ούτε να βιαστεί ούτε να χάσει την υπομονή του, αλλιώς δε θα έβλεπε τελικά τα σημάδια που ο Θεός είχε βάλει στο δρόμο του.

Σελίδα 146:«Μη χάσεις την υπομονή σου», επανέλαβε το αγόρι στον εαυτό του.
«Όπως είπε ο καμηλιέρης, να τρως την ώρα του φαγητού. Και να βαδίζεις την ώρα του βαδίσματος».

Σελίδα 205:
«Ο κάθε άνθρωπος πάνω στη γη έχει ένα θησαυρό που τον περιμένει», του είπε η καρδιά του».

Σελίδα 207:
»Πάντα, πριν πραγματοποιήσεις ένα όνειρο, η Ψυχή του κόσμου αποφασίζει να ελέγξει τι μαθεύτηκε κατά την πορεία. Και αυτό, όχι επειδή είναι κακιά, αλλά για να μπορέσουμε, μαζί με το όνειρό μας, να κάνουμε κτήμα και αυτά που μάθαμε κατά την πορεία μας προς τα εκεί. Αυτή είναι η στιγμή που οι περισσότεροι άνθρωποι τα παρατάνε. Είναι αυτό που στη γλώσσα της ερήμου το λέμε:
«Να πεθάνεις από τη δίψα, ενώ οι φοινικιές φαίνονται πια στον ορίζοντα».
»Μια αναζήτηση αρχίζει πάντα με την τύχη του πρωτάρη. Και τελειώνει πάντα με τη δοκιμασία του κατακτητή.Το αγόρι θυμήθηκε μια παλιά παροιμία της χώρας του.
Έλεγε ότι
η πιο σκοτεινή ώρα ήταν εκείνη πριν από την ανατολή.

Σελίδα 215:
Όποιος επεμβαίνει στον Προσωπικό μύθο των άλλων ποτέ δε θα ανακαλύψει τον δικό του.

Σελίδα 245-246:
Καθώς ανηφόριζε έναν αμμόλοφο-και μόνο τότε- η καρδιά του του ψιθύρισε στο αφτί:
«Το νου σου στο σημείο όπου θα κλάψεις. Γιατί σ΄εκείνο το σημείο θα είμαι εγώ και σ΄εκείνο το σημείο θα είναι και ο θησαυρός σου».

Και η ουσία:
Κι όταν επιδιώξεις κάτι, όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να γίνει όπως επιθυμείς.