Αναζητώντας τη Μαρία Ελένη Γκίκα

Αναζητώντας την Μαρία

ΕΛΕΝΗ ΓΚΙΚΑ

σελ.42
«Κάθησα στη γωνιά μου, κατέβασα τα αόρατα ρολά, ήπια δυο γουλιές ......
Πήρα ένα στυλό μπικ και σ΄ένα άσπρο δίχως γραμμές χαρτί, έγραψα σαν σε παραίσθηση».

«Ξανά και ξανά, σαν τιμωρία ώσπου κουράστηκα. Κουρέλιασα το χαρτί σαν τη ζωή μου κι έτσι σβολάκι το πέταξα...... Στα χέρια μου ένα τίποτα. Μια ζωή σαν το τσαλακωμένο χαρτί».

σελ.43
«Ντύθηκα όπως κουκούλι, εργασιομανία. Καλά τα κατάφερα. Δούλεψα, δούλεψα, ξέχασα τα πάντα. Ένα σκυλί έγινα. Ένα σκυλί 75 κιλά. Ασφαλιζόμουν στα σάντουιτς, στις μακαρονάδες. Χανόμουν στη γλυκιά καταπραϋντική γεύση της σοκολάτας».

σελ.52
«Τελικά μας σκοτώνει ότι αγαπάμε».

σελ.57
«Η πιο καλή ψεύτρα. Γιατί ήμουνα πάντα ειλικρινής».