Γεύση πικραμύγδαλου
Μάνος Κοντολέων
ΠΑΤΑΚΗ
Όμως άλλο να γνωρίζεις την αρρώστια από έρευνες και άρθρα εφημερίδων, άλλο ακόμα κι αν τη συναντάς στα σπίτια των γειτόνων σου κι άλλο – ναι, πρέπει να το παραδεχτώ πως άλλο είναι όταν ο κίνδυνος μπαίνει μέσα στο δικό σου σπιτικό.
Σελίδα 13
Η τύχη βοηθά τους τολμηρούς. Αυτό καλά θα κάνεις να μην το ξεχνάς. Κι ακόμα βοηθά τους αισιόδοξους, αυτούς που βλέπουν με κέφι τη ζωή, με οράματα.
Σελίδα 28
Θα έχουμε να της δώσουμε μια συμβουλή. Κάτι περισσότερο: θα την κρατήσουμε στην αγκαλιά μας και θα το νιώσει πως δεν είναι μόνη, πως, ό,τι κι αν πρέπει να γίνει, θα γίνει κάτω από τη δικιά μας σκέπη και φροντίδα.
Σελίδα 73
Σημασία έχει αν αυτό που θες το πιστεύεις κιόλας.
Σελίδα 81
Η Φαίδρα βηματίζει μέσα στην κάμαρά της. Θέλει να κλάψει, μα δεν κλαίει. Θέλει να φωνάξει, μα δε φωνάζει. Θέλει να βρίσει, μα δε βρίζει. Θέλει να κουρνιάσει μέσα στη ζεστασιά του κρεβατιού της, αλλά περιφέρεται μέσα στο σκοτάδι του δωματίου της.
Κατάλαβε! Πονά! Τον μισεί. Τον αγαπά. Θύμωσε.
Φοβάται.
Δεν καταλαβαίνει.
Γιατί;
Σελίδα 188
Πόσο μακρινό παρελθόν μπορεί ξαφνικά να γίνουν δυο μήνες! Πόσο; Μα τόσο όσο πολύ διαρκούνε!
Σελίδα 226
Η αίσθηση του χρόνου μικραίνει όταν σκέφτεσαι πωε όλα από μέλλον γίνονται, κάποια στιγμή, παρελθόν.
Σελίδα 255
Έτσι είναι η ζωή. Τη λένε σκληρή. Ίσως να ‘ ναι. Αλλά από φύση της να πηγαίνει συνέχεια μπροστά.
«Καληνύχτα αγάπη μου» - αλλά δε γίνεται να μη στείλω την ίδια αυτή ευχή και κάπου αλλού.
Όνειρα γλυκά, παιδιά όλου του κόσμου! Αχ, οι μανούλες σας…
Σελίδα 259
Μάνος Κοντολέων
ΠΑΤΑΚΗ
Όμως άλλο να γνωρίζεις την αρρώστια από έρευνες και άρθρα εφημερίδων, άλλο ακόμα κι αν τη συναντάς στα σπίτια των γειτόνων σου κι άλλο – ναι, πρέπει να το παραδεχτώ πως άλλο είναι όταν ο κίνδυνος μπαίνει μέσα στο δικό σου σπιτικό.
Σελίδα 13
Η τύχη βοηθά τους τολμηρούς. Αυτό καλά θα κάνεις να μην το ξεχνάς. Κι ακόμα βοηθά τους αισιόδοξους, αυτούς που βλέπουν με κέφι τη ζωή, με οράματα.
Σελίδα 28
Θα έχουμε να της δώσουμε μια συμβουλή. Κάτι περισσότερο: θα την κρατήσουμε στην αγκαλιά μας και θα το νιώσει πως δεν είναι μόνη, πως, ό,τι κι αν πρέπει να γίνει, θα γίνει κάτω από τη δικιά μας σκέπη και φροντίδα.
Σελίδα 73
Σημασία έχει αν αυτό που θες το πιστεύεις κιόλας.
Σελίδα 81
Η Φαίδρα βηματίζει μέσα στην κάμαρά της. Θέλει να κλάψει, μα δεν κλαίει. Θέλει να φωνάξει, μα δε φωνάζει. Θέλει να βρίσει, μα δε βρίζει. Θέλει να κουρνιάσει μέσα στη ζεστασιά του κρεβατιού της, αλλά περιφέρεται μέσα στο σκοτάδι του δωματίου της.
Κατάλαβε! Πονά! Τον μισεί. Τον αγαπά. Θύμωσε.
Φοβάται.
Δεν καταλαβαίνει.
Γιατί;
Σελίδα 188
Πόσο μακρινό παρελθόν μπορεί ξαφνικά να γίνουν δυο μήνες! Πόσο; Μα τόσο όσο πολύ διαρκούνε!
Σελίδα 226
Η αίσθηση του χρόνου μικραίνει όταν σκέφτεσαι πωε όλα από μέλλον γίνονται, κάποια στιγμή, παρελθόν.
Σελίδα 255
Έτσι είναι η ζωή. Τη λένε σκληρή. Ίσως να ‘ ναι. Αλλά από φύση της να πηγαίνει συνέχεια μπροστά.
«Καληνύχτα αγάπη μου» - αλλά δε γίνεται να μη στείλω την ίδια αυτή ευχή και κάπου αλλού.
Όνειρα γλυκά, παιδιά όλου του κόσμου! Αχ, οι μανούλες σας…
Σελίδα 259
ine to pio wraio vivlio pou exw pote diavasei!
ΑπάντησηΔιαγραφήrespect!!
an k perasan polla xronia apo tote pou to diavasa...paramenei ena apo ta kalutera sti sillogh mou..
ΑπάντησηΔιαγραφήαυτό το βιβλίο πιστεύω σε σημαδεύει και σου αφήνει τις πιο ωραίες εντυπώσεις!!!μακάρι να υπήρχε ένα πιο αισιόδοξο τέλος μα ίσως τότε να είχε χάσει λίγη από τη γοητεία του!!!μόλις το τελείωσα και οι αναμνήσεισ είναι ακόμα νοπές αλλα το μόνο σίγουρο είναι πως θα το διαβάσω πολλές ακόμα φορές!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠραγματικά υπέροχο βιβλίο... μήπως γνωρίζει κάποιος αν έχει μεταφραστεί σε άλλες γλώσσες; Ευχαριστώ πολύ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνώνυμε, δεν ξέρω κι εγώ. Ψάχνοντας όμως στο γκουγκλ, θα μάθεις πιστεύω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν και μπορείς να ρωτήσεις τον ίδιο. Κάτσε. Θα τον βρω εγώ.