Ο ΖΕΒΡΟΣ
Αλεξάντερ Ζαρντέν
Μετάφραση: Ευδοκία Παπαγκίκα
ΩΚΕΑΝΙΔΑ
«Φεύγεις κιόλας;»
‘Όχι, σας εγκαταλείπω, εσένα και τα παιδιά, για πάντα».
Η Καμίγ, σαστισμένη, ανασηκώθηκε και τράβηξε πάνω της τα σκεπάσματα, σαν να ήθελε να μαζέψει τα μυαλά της.
«Τρελάθηκες;»
«Όχι, αλλά έχω το κουράγιο να κάνω αυτό που άλλοι άντρες δεν τολμάνε να κάνουν από δειλία: εγκαταλείπω τη γυναίκα μου πριν γίνουμε σκορποχώρι».
Σελίδα 18
«Γιατί;»
«Τι σου έκανα;»
«Με παντρεύτηκες δυστυχώς. Ο γάμος από έρωτα είναι τρίχες! Πώς είναι δυνατό να διατηρηθεί ένα πάθος πενήντα χρόνια;»
Σελίδα 19
«Το πίστεψες;», τη ρώτησε γελώντας.
Σελίδα 20
«Δεν καταλαβαίνεις τι κακό μου έκανες;»
«Αυτό ήταν το τίμημα».
«Το τίμημα για ποιο πράγμα;» ρώτησε εκείνη άναυδη.
«Ήθελα να σου στερήσω το οξυγόνο για να σε μάθω να γεύεσαι και πάλι τον φρέσκο αέρα».
Σελίδα 21
«Σου αγόρασα και μια ακρυλική ρόμπα σε μωβ ανοιχτό χρώμα. Ήταν η πιο άσχημη που βρήκα», πρόσθεσε.
«Για ποιο λόγο;»
«Για να παίξουμε το παλιό ανδρόγυνο».
«Μα τι είναι αυτά που λες;»
«Θα υποδυθούμε την παρακμή της σχέσης μας για να αηδιάσουμε».
Σελίδα 77
«Στο εξής θα με αποκαλείς «μπαμπά» κι εγώ θα σε λέω «μαμά», θα φοράμε παντόφλες στο σπίτι, θα σε κακομεταχειρίζομαι, θα ρευόμαστε ο ένας μπροστά στον άλλο, θα τρώμε κάθε βράδυ σκόρδο, θα ξαπλώνεις με τα μπιγκουτί, θα βάζω τη μασέλα μου να μουλιάζει σ’ ένα ποτήρι πάνω στο κομοδίνο, θα αποφεύγουμε τις συζητήσεις, ακόμα και τα βλέμματα, θα βάλουμε την τηλεόραση μπροστά στα χωριστά, βέβαια, κρεβάτια μας και θα προσπαθήσουμε να βολευτούμε έτσι».
Σελίδα 78
Η Καμίγ ένιωσε ένα σφίξιμο στην καρδιά. Όλα αυτά δεν του ταίριαζαν του Ζέβρου. Κανένας από τους ομιλητές δεν είχε αναφέρει πόσο σπουδαίος εραστής ήταν. Όχι, δεν κήδευαν ένα συμβολαιογράφο, κήδευαν έναν εραστή. Το πραγματικό του επάγγελμα ήταν ν’ αγαπάει τη γυναίκα του.
Ο παπάς πρόσταξε να κατεβάσουν το φέρετρο, αλλά, για γενική κατάπληξη, διαπιστώθηκε ότι ο λάκκος ήταν λίγο στενότερος, λες και ο Ζέβρος αντιδρούσε στη ταφή του. Ο Αλφόνς έμεινε μερικές στιγμές κεραυνοβολημένος. Αυτό δεν περιλαμβανόταν στο σχέδιο του νεκρού.
Σελίδα 198
Αιχμάλωτη της μαγνητοταινίας, η φωνή έλεγε:
«Αγάπη μου, έλα αύριο το πρωί… στις δέκα… πίσω από τον καταρράκτη, στο Δάσος του Ναυτικού… Θα βρεις την απόδειξη ότι ζω ακόμα. Σ’ αγαπώ. Σ’ αγαπώ».
Σελίδα 206
Η φωνή του δεν ερχόταν από το Υπερπέραν. Ήταν γεμάτη ζωή. Δεν υπήρχε αμφιβολία, ο Γκασπάρ ήταν ακόμα ζωντανός, ανάσαινε ακόμα, ο διάβολος.
Σελίδα 207
Την άλλη μέρα η Καμίγ έλαβε γράμμα από τον Γκασπάρ, …..
«Καμίγ,
Με περίμενες μισή ώρα χθες στο δωμάτιο επτά. Ένιωσες το πάθος που γεννάει η αναμονή; Γεύτηκες την ηδονή που γεννάει η ελπίδα; Αγάπη μου, θέλω να είσαι τώρα πια όλο αδημονία και να χαίρεσαι αυτή την αδημονία. Θέλω να σε πείσω να με περιμένεις για να με περιμένεις και όχι για να με ξαναβρείς.
Σήμερα είμαι ευτυχισμένος. Προσμένεις τα γράμματά μου σαν ερωτευμένο δεκαεξάχρονο κοριτσάκι. Ήμουν αβίωτος, μου έλεγες. Ας προσπαθήσουμε να βιώσουμε το πάθος μας μέσα στο θάνατο.
Σ’ αγαπώ.
Ο Ζέβρος σου».
Σελίδα 219
«Αγάπη μου, πρέπει να καταλάβεις ότι ήμασταν πάντα τρεις, εσύ, ο θάνατος κι εγώ. Χτες σε κοίταζα λες και κάθε μέρα θα ήταν η τελευταία. Σήμερα ο θάνατος εξακολουθεί να είναι εδώ, μαζί μας. Στην ουσία τίποτα δεν έχει αλλάξει ανάμεσά μας».
Σελίδα 221
«Για τα μάτια σου», επανέλαβε στην κασέτα.
Έπειτα της ανάγγειλε ότι αυτή η εμφάνισή του θα ήταν η τελευταία. Δεν θα της ξανάγραφε και θα έπαυε να την τυραννάει.
«Πλησίασε», της είπε γλυκά.
Σαν υπνωτισμένη, η Καμίγ πήγε κοντά στην τηλεόραση.
«Φίλησέ με», ψιθύρισε ο Γκασπάρ.
Στην οθόνη, τα χείλη τους έσμιξαν. Έπειτα η εικόνα έγινε μαύρη.
Σελίδα 222
Αλεξάντερ Ζαρντέν
Μετάφραση: Ευδοκία Παπαγκίκα
ΩΚΕΑΝΙΔΑ
«Φεύγεις κιόλας;»
‘Όχι, σας εγκαταλείπω, εσένα και τα παιδιά, για πάντα».
Η Καμίγ, σαστισμένη, ανασηκώθηκε και τράβηξε πάνω της τα σκεπάσματα, σαν να ήθελε να μαζέψει τα μυαλά της.
«Τρελάθηκες;»
«Όχι, αλλά έχω το κουράγιο να κάνω αυτό που άλλοι άντρες δεν τολμάνε να κάνουν από δειλία: εγκαταλείπω τη γυναίκα μου πριν γίνουμε σκορποχώρι».
Σελίδα 18
«Γιατί;»
«Τι σου έκανα;»
«Με παντρεύτηκες δυστυχώς. Ο γάμος από έρωτα είναι τρίχες! Πώς είναι δυνατό να διατηρηθεί ένα πάθος πενήντα χρόνια;»
Σελίδα 19
«Το πίστεψες;», τη ρώτησε γελώντας.
Σελίδα 20
«Δεν καταλαβαίνεις τι κακό μου έκανες;»
«Αυτό ήταν το τίμημα».
«Το τίμημα για ποιο πράγμα;» ρώτησε εκείνη άναυδη.
«Ήθελα να σου στερήσω το οξυγόνο για να σε μάθω να γεύεσαι και πάλι τον φρέσκο αέρα».
Σελίδα 21
«Σου αγόρασα και μια ακρυλική ρόμπα σε μωβ ανοιχτό χρώμα. Ήταν η πιο άσχημη που βρήκα», πρόσθεσε.
«Για ποιο λόγο;»
«Για να παίξουμε το παλιό ανδρόγυνο».
«Μα τι είναι αυτά που λες;»
«Θα υποδυθούμε την παρακμή της σχέσης μας για να αηδιάσουμε».
Σελίδα 77
«Στο εξής θα με αποκαλείς «μπαμπά» κι εγώ θα σε λέω «μαμά», θα φοράμε παντόφλες στο σπίτι, θα σε κακομεταχειρίζομαι, θα ρευόμαστε ο ένας μπροστά στον άλλο, θα τρώμε κάθε βράδυ σκόρδο, θα ξαπλώνεις με τα μπιγκουτί, θα βάζω τη μασέλα μου να μουλιάζει σ’ ένα ποτήρι πάνω στο κομοδίνο, θα αποφεύγουμε τις συζητήσεις, ακόμα και τα βλέμματα, θα βάλουμε την τηλεόραση μπροστά στα χωριστά, βέβαια, κρεβάτια μας και θα προσπαθήσουμε να βολευτούμε έτσι».
Σελίδα 78
Η Καμίγ ένιωσε ένα σφίξιμο στην καρδιά. Όλα αυτά δεν του ταίριαζαν του Ζέβρου. Κανένας από τους ομιλητές δεν είχε αναφέρει πόσο σπουδαίος εραστής ήταν. Όχι, δεν κήδευαν ένα συμβολαιογράφο, κήδευαν έναν εραστή. Το πραγματικό του επάγγελμα ήταν ν’ αγαπάει τη γυναίκα του.
Ο παπάς πρόσταξε να κατεβάσουν το φέρετρο, αλλά, για γενική κατάπληξη, διαπιστώθηκε ότι ο λάκκος ήταν λίγο στενότερος, λες και ο Ζέβρος αντιδρούσε στη ταφή του. Ο Αλφόνς έμεινε μερικές στιγμές κεραυνοβολημένος. Αυτό δεν περιλαμβανόταν στο σχέδιο του νεκρού.
Σελίδα 198
Αιχμάλωτη της μαγνητοταινίας, η φωνή έλεγε:
«Αγάπη μου, έλα αύριο το πρωί… στις δέκα… πίσω από τον καταρράκτη, στο Δάσος του Ναυτικού… Θα βρεις την απόδειξη ότι ζω ακόμα. Σ’ αγαπώ. Σ’ αγαπώ».
Σελίδα 206
Η φωνή του δεν ερχόταν από το Υπερπέραν. Ήταν γεμάτη ζωή. Δεν υπήρχε αμφιβολία, ο Γκασπάρ ήταν ακόμα ζωντανός, ανάσαινε ακόμα, ο διάβολος.
Σελίδα 207
Την άλλη μέρα η Καμίγ έλαβε γράμμα από τον Γκασπάρ, …..
«Καμίγ,
Με περίμενες μισή ώρα χθες στο δωμάτιο επτά. Ένιωσες το πάθος που γεννάει η αναμονή; Γεύτηκες την ηδονή που γεννάει η ελπίδα; Αγάπη μου, θέλω να είσαι τώρα πια όλο αδημονία και να χαίρεσαι αυτή την αδημονία. Θέλω να σε πείσω να με περιμένεις για να με περιμένεις και όχι για να με ξαναβρείς.
Σήμερα είμαι ευτυχισμένος. Προσμένεις τα γράμματά μου σαν ερωτευμένο δεκαεξάχρονο κοριτσάκι. Ήμουν αβίωτος, μου έλεγες. Ας προσπαθήσουμε να βιώσουμε το πάθος μας μέσα στο θάνατο.
Σ’ αγαπώ.
Ο Ζέβρος σου».
Σελίδα 219
«Αγάπη μου, πρέπει να καταλάβεις ότι ήμασταν πάντα τρεις, εσύ, ο θάνατος κι εγώ. Χτες σε κοίταζα λες και κάθε μέρα θα ήταν η τελευταία. Σήμερα ο θάνατος εξακολουθεί να είναι εδώ, μαζί μας. Στην ουσία τίποτα δεν έχει αλλάξει ανάμεσά μας».
Σελίδα 221
«Για τα μάτια σου», επανέλαβε στην κασέτα.
Έπειτα της ανάγγειλε ότι αυτή η εμφάνισή του θα ήταν η τελευταία. Δεν θα της ξανάγραφε και θα έπαυε να την τυραννάει.
«Πλησίασε», της είπε γλυκά.
Σαν υπνωτισμένη, η Καμίγ πήγε κοντά στην τηλεόραση.
«Φίλησέ με», ψιθύρισε ο Γκασπάρ.
Στην οθόνη, τα χείλη τους έσμιξαν. Έπειτα η εικόνα έγινε μαύρη.
Σελίδα 222
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου