Η ΚΟΥΡΟΥΝΑ
Γιάννα Αναστασοπούλου
ΜΑΡΑΘΙΑ
Με τον καιρό, το άγχος και οι φοβίες μου έφτασαν σε δυσθεώρητα ύψη. Τα βράδια αρνιόμουν πεισματικά να πάω για ύπνο, σίγουρη πως όταν έκλειναν τα φώτα θα πεταγόταν από τα σκοτάδια όλες οι φρίκες και θα μου ορμούσαν.
Σελίδα 19
Και τότε μες στο μυαλό μου άστραψε η φοβερή αλήθεια: θα έκανα μωρό γιατί με είχε ακουμπήσει ο Φασόλας, που ήταν αγόρι! Η μία συμφορά μετά την άλλη: πρώτα η μεταμόρφωση σε γυναίκα, έπειτα η απόκτηση μωρού εξαιτίας της αποκοτιάς μου. Κατέρρευσα. Στη μαμά μου δεν γινόταν να πω τίποτε. Πώς θα αποκάλυπτα ότι δεν είχα ακούσει τις συμβουλές της και είχα αφήσει ένα αγόρι να με αγγίξει; Έπρεπε να κρύψω το μωρό. Και σε πόσο καιρό θα ερχόταν αυτό; Σε τρεις μέρες, σε μια βδομάδα; Οι γνώσεις μου στο θέμα ήταν ανύπαρκτες.
Σελίδα 34
Η θεία μου η Βικτωρία τώρα πια έχει πεθάνει και τα γενέθλιά μου δεν τα θυμάται κανείς. Τις περισσότερες φορές τα ξεχνάω κι εγώ η ίδια. Το φωτοστέφανο του πατέρα μου έχασε κάτι από τη λάμψη και την αίγλη του εξαιτίας των καβγάδων και των διαφωνιών μας στα χρόνια που πέρασαν, ενώ το πράσινο ποδήλατο είναι κρεμασμένο στον πέτρινο τοίχο του σπιτιού μας στο χωριό, σκονισμένο και αραχνιασμένο – όμως έχει ακόμα τη δύναμη, κάθε φορά που το βλέπω, να διαλύει τα σύννεφα και να μαζεύει τα παραδείσια πουλιά.
Σελίδα 148-149
Περισσότερη κουρούνα στο μπλογκ της Γιάννας:
http://www.kourouna.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου