Η Ψιλικατζού
Κωνσταντίνα Δελημήτρου
IntroBooks
Για μένα, η αξιοπρέπεια κερδίζεται. Δεν είναι ούτε δεδομένη ούτε κληρονομική.
Σελίδα 13
Τα τεστ εγκυμοσύνης είναι σκληρά. Είναι η μεγαλύτερη αδικία που υπάρχει στον κόσμο. Τα μισώ από εκείνο το πρωί με όλη τη δύναμη της ψυχής μου. Πρέπει να τα πουλάνε παρέα με έναν άνθρωπο για να κλάψεις στον ώμο του. Είναι επικίνδυνο να δίνουν έτσι απλά στον κόσμο αυτά τα θανατηφόρα όπλα. Τρία διαφορετικά τεστ, τρια αρνητικά αποτελέσματα.
Σελίδα 65
Κανένα παυσίπονο δεν αρκούσε, κανένα παυσίπονο δε βοηθάει τους πόνους της ψυχής.
Σελίδα 65
Το γραφείο έγινε ένα τεράστιο βουνό από ασιδέρωτα και η κουζίνα δεν χρησιμοποιείται. Τα λουλούδια μου στο μπαλκόνι χαρίστηκαν και τα πατζούρια είναι πάντα κλειστά. Το ίδιο και η ψυχή μου.
Σελίδα 114
Είναι κάτι μερούλες που θα ‘θελα να μπορούσα να χαρώ όσο θέλω. Που ακούω όμορφα νέα αλλά δεν είμαι σε θέση να χαρώ πολύ. Θα ήθελα να χωρίσω τη ζωή μου σε ευτυχίες και δυστυχίες ώστε να τις ζω ξεχωριστά. Να μπορώ να λυπηθώ και να χαρώ ξεχωριστά.
Όχι μαζί. Όχι να είμαι με το ένα πόδι στον ουρανό και με το άλλο πέντε μέτρα κάτω απ’ τη γη. Θα μου πεις, έτσι είναι η ζωή. Ένα χάος, μια αταξία, δεν μπορείς να προγραμματίσεις τίποτε. Τίποτε δε θα σε ρωτήσει: «να ΄ρθω;», απλώς θα σου ορμήσει κι άντε βγάλ’ τα πέρα. Τα καλά και τα κακά. Εντροπία.
Θα ήθελα να μπορούσα να χωρίσω τη ζωή μου σε κουτάκια. Καλά και κακά. Όποτε γουστάρω να ανοίξω το ένα, να μη μου πετάγεται το άλλο στο κεφάλι. Ή, πάλι, να χωρίσω, αν γίνεται, τις μέρες μου σε καλές και κακές.
Σελίδα 123
Καταιγίδα έξω. Καμιά φορά πιστεύω πως ο καιρός συμβαδίζει με την καρδιά μου.
Σελίδα 161
Το μπλογκ της ψιλικατζούς είναι:
http://xpsilikatzoy.wordpress.com/
IntroBooks
Για μένα, η αξιοπρέπεια κερδίζεται. Δεν είναι ούτε δεδομένη ούτε κληρονομική.
Σελίδα 13
Τα τεστ εγκυμοσύνης είναι σκληρά. Είναι η μεγαλύτερη αδικία που υπάρχει στον κόσμο. Τα μισώ από εκείνο το πρωί με όλη τη δύναμη της ψυχής μου. Πρέπει να τα πουλάνε παρέα με έναν άνθρωπο για να κλάψεις στον ώμο του. Είναι επικίνδυνο να δίνουν έτσι απλά στον κόσμο αυτά τα θανατηφόρα όπλα. Τρία διαφορετικά τεστ, τρια αρνητικά αποτελέσματα.
Σελίδα 65
Κανένα παυσίπονο δεν αρκούσε, κανένα παυσίπονο δε βοηθάει τους πόνους της ψυχής.
Σελίδα 65
Το γραφείο έγινε ένα τεράστιο βουνό από ασιδέρωτα και η κουζίνα δεν χρησιμοποιείται. Τα λουλούδια μου στο μπαλκόνι χαρίστηκαν και τα πατζούρια είναι πάντα κλειστά. Το ίδιο και η ψυχή μου.
Σελίδα 114
Είναι κάτι μερούλες που θα ‘θελα να μπορούσα να χαρώ όσο θέλω. Που ακούω όμορφα νέα αλλά δεν είμαι σε θέση να χαρώ πολύ. Θα ήθελα να χωρίσω τη ζωή μου σε ευτυχίες και δυστυχίες ώστε να τις ζω ξεχωριστά. Να μπορώ να λυπηθώ και να χαρώ ξεχωριστά.
Όχι μαζί. Όχι να είμαι με το ένα πόδι στον ουρανό και με το άλλο πέντε μέτρα κάτω απ’ τη γη. Θα μου πεις, έτσι είναι η ζωή. Ένα χάος, μια αταξία, δεν μπορείς να προγραμματίσεις τίποτε. Τίποτε δε θα σε ρωτήσει: «να ΄ρθω;», απλώς θα σου ορμήσει κι άντε βγάλ’ τα πέρα. Τα καλά και τα κακά. Εντροπία.
Θα ήθελα να μπορούσα να χωρίσω τη ζωή μου σε κουτάκια. Καλά και κακά. Όποτε γουστάρω να ανοίξω το ένα, να μη μου πετάγεται το άλλο στο κεφάλι. Ή, πάλι, να χωρίσω, αν γίνεται, τις μέρες μου σε καλές και κακές.
Σελίδα 123
Καταιγίδα έξω. Καμιά φορά πιστεύω πως ο καιρός συμβαδίζει με την καρδιά μου.
Σελίδα 161
Το μπλογκ της ψιλικατζούς είναι:
http://xpsilikatzoy.wordpress.com/
απόσπασμα του βιβλίου της, εδώ:
Χθες αξιώθηκα να διαβάσω το βιβλίο της Κωνσταντίνας και μου κράτησε δυνατή συντροφιά η κατάθεση της ψυχής της. Αυτά τα βιβλία εγώ τα λέω "ψυχογραφήματα" και τους γραφείς "ψυχγραφείς".
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγχαρητήρια Κωνσταντίνα μου και εύχομαι να σου δώσει ο Θεός σύντομα την χαρά που σου αξίζει και κάθε ζευγάρι δικαιούται!
Γράφω εδω για να μην καταχραστώ τον χώρο σου ή είμαι άσχετη με το θέμα.
Στο βιογραφικό σου γράφεις πως είσαι σίγουρη πως τέτοιο επάγγελμα δεν έχει κάνει ποτέ συγγραφέας.
Επειδή τυχαίνει να έχουμε περίπτερο ξενυχτάδικο στο κέντρο της πόλης και δούλεψα πολύ κι εκεί και κυρίως πριν δυο χρόνια δούλευα επί τρεία συνεχόμενα χρόνια, από 5 απόγευμα μέχρι 5 τα ξημερώματα, έχω δει και έχω περάσει πολλά εκεί και φυσικά κι αυτά καταγράφηκαν, όπως όλη μας η ζωή άλλωστε. Έτσι δεν κάνουμε εμείς που έχουμε αυτό το κουσούρι;
Αν και είσαι πολύ νέα Κωνσταντίνα μου, έχεις μεγάλη εμπειρία απ' τη ζωή και είσαι πολύ ώριμη ήδη.
Κράτα αυτό το γλυκό χαμόγελο που είδα στην φωτογραφία και την ζεστή ψυχή που έβγαλες στο βιβλίο σου και να είσαι σίγουρη πως θα είσαι νικήτρια της ζωής!
Λυπάμαι που οι δρόμοι μας δεν συναντήθηκαν πολύ στα μπλογκ, αλλά ποτέ δεν είναι αργά!
Με εκτίμηση
Κατερίνα
Γαμώτο το ξέρω ότι δεν φτάνει ένα ευχαριστώ αλλά δεν μπορώ να στείλω αγκαλίτσα μέσα από καλώδια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ λοιπόν μέσα απ΄την καρδιά μου, κι ας μην γνωριζόμαστε. Μερικές φορές αυτά που λέμε εδώ "μέσα" είναι ουσιαστικότερα από τα "έξω". Κουράγιο για την δουλειά που κάνεις, ξέρω πόσο πολύ κουραστική και ψυχοφθόρα είναι και μη σταματάς να γράφεις. Τουλάχιστον στην δική μου περίπτωση, το γράψιμο με γλίτωσε απ΄την τρέλα. Χίλια ευχαριστώ για όλα. :')
Πότε με πρόλαβες κορίτσι μου; Μόλις σ' έβαζα λιγκ δίπλα και αμέσως ερχόμουν στο μπλογκ σου να σε ενημερώσω!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚωνσταντίνα μου γλυκιά, σ' ένιωσα πολύ φίλη μέσα απ' τα λόγια σου. Σα να είχα μια δίδυμη αδελφή...
Πολλές σκέψεις ίδιες, πολλές στιγμές ίδιες.
Εύχομαι ότι καλύτερο! Τώρα θα σε παρακολουθώ απ' το μπλογκ στενά, να μαθαίνω νέα σου. Λϊγο πρόβλημα το καλοκαίρι, αλλά το φθινόπωρο θα έχουμε ανταπόκρίσεις απ' το περίπτερο, γιατί μετά από ένα μεγάλο διάλλειμα θα ξαναρχίσω.
Εγώ απ' το 2000 είμαι συνταξιούχα απ' τη δική μου δουλειά και βοηθάω τον άντρα μου.
Κι εμένα απ' την τρέλα με γλυτώνει εδώ και πολλά πολλά χρόνια Κωνσταντίνα μου!
Μην κοιτάς τι εκδίδω... Θα χρειάζοταν ν' ανοίξω μόνη μου εκδοτικό οίκο!
Φιλιά πολλά πολλά!
Σε νιώθω σαν παιδί μου και μέσω του βιβλίου σου νιώθω να σ' αγαπώ πολύ!
Μη με χασομεράς, έρχομαι!